Czterdzieści lat temu reaktywowana została profesjonalna działalność teatralna w Płocku. Jubileuszowe obchody rozpoczną się w poniedziałek, 12 stycznia, w rocznicę premiery spektaklu „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” Wojciecha Bogusławskiego.
Reżyserem tamtego przedstawienia był Jan Skotnicki, założyciel i pierwszy dyrektor teatru w Płocku. Jednym z głównych punktów uroczystości jubileuszowych będzie nadanie imienia Jana Skotnickiego Scenie Kameralnej.nziału reżyserii teatralnej, wykładowcą i prorektorem warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1971 – 1974), reżyserem teatralnym, członkiem ZASP-u. W latach 1997 – 2004 pracował na stanowisku sekretarza artystycznego w Teatrze Narodowym w Warszawie.
Dzięki olbrzymieniu zaangażowaniu Jana Skotnickiego w 1975 roku do naszego miasta wróciła profesjonalna scena teatralna. Był jej dyrektorem do 1981 roku. Gdy pełnił obowiązki dyrektora, patronem płockiego teatru został znany mazowiecki dramaturg Jerzy Szaniawski.
Jan Skotnicki pragnął łączyć teatr zawodowy z ruchem amatorskim, otwierając się przy tym na działalność wystawienniczą, muzealną i filmową. Chciał w tego typu działania włączać wszystkie środowiska związane z kulturą.
Chociaż w 1981 roku rozstał się z Płockiem, chętnie służył radą i pomocą kolejnym dyrektorom tutejszego teatru. I chętnie do niego wracał jako reżyser. Ostatnie wystawiany przez niego spektakl to „Lato w Nohant” Jarosława Iwaszkiewicza z 2010 roku.
Historia płockiego teatru jest jednak dużo bogatsza i sięga początków XIX wieku. Jego twórcą był bohater Insurekcji Kościuszkowskiej, działacz kulturalny i gospodarczy prefekt Rajmund Rembieliński. Na siedzibę teatru zaadaptowany został niszczejący kościół św. Trójcy. Autorem projektu był Aleksander Grofffe. Teatr Miejski swoją działalność rozpoczął 20 sierpnia 1812 roku, wystawiając tragedię Johanna Heinricha Zschokkego „Abelino, wielki bandyt wenecki”.
Teatr Miejski działał nieprzerwanie do drugiej wojny światowej. Niestety, w 1940 roku został zburzony przez niemieckiego okupanta. Po zakończeniu działań wojennych pierwsze spektakle wystawiane były w kinie Przedwiośnie.
Aleksander Sewruk, ówczesny dyrektor Teatru Ziemi Mazowieckiej dążył do stworzenia filii w Płocku, która mogłaby z czasem stać się zalążkiem samodzielnej placówki. Wspierało go mocno Płockie Towarzystwo Przyjaciół Teatru.
30 marca 1974 roku w zbudowanym dla Petrochemii Domu Kultury (zaprojektowali go Tadeusz Zieliński i Stefan Putrowski) powołany został Teatr Dramatyczny. Zarządzenie w tej sprawie wydali ówczesny prezydent Płocka Henryk Rybak i naczelnika powiatu w Płocku Stanisław Tyter.
oficjalne otwarcie nastąpiło, o czym powyżej, 12 stycznia 1975 roku.
Pierwszy dyrektor teatru, a jednocześnie jego współzałożycie; Jan Skotnicki położył wielkie zasługi dla placówki, kompletując Zespół artystyczny, administracyjny i techniczny. określił też program teatru na kolejne lata.
W 1999 roku organem założycielskim Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego został samorząd województwa mazowieckiego. W 2007 roku rozpoczął się generalny remont gmachu teatru. Dzięki środkom z budżetu województwa mazowieckiego można było powiększyć scenę, wyposażyć ją w przenośną scenę obrotową, wykonać system zapadni, dobudować nadscenie służące do podwieszenia dekoracji. Scena ma opuszczany mechanicznie orkiestron, w którym pomieścić się może cała orkiestra symfoniczna. W gmachu zmodernizowanego teatru wybudowana została od podstaw scena kameralna. Może ona być, w zależności od potrzeb, konfigurowana w dowolny sposób. W miejscu dawnej Małej Sceny powstało „Piekiełko” czyli Sala Pamięci.
W trakcie modernizacji teatru wymieniony został osprzęt elektro-akustyczny, powiększono garderoby, zmodernizowano pracownie poligraficzną, stolarską i krawiecką. Powstało też pracujące na potrzeby teatru studio nagrań. teatr ma klimatyzację, system telewizji przemysłowej i monitoring. Jest w pełni przystosowany do potrzeb osób z dysfunkcjami ruchu, posiada własny parking. Kubatura budynku powiększyła się o10 tysięcy metrów sześciennych.