Ponad 26 tysięcy osób obejrzało sparingowy mecze przygotowującej się do Mistrzostw Świata 1974 roku reprezentacji Polski z holenderskim Twente Enschede. Niewiele mniej sparing tejże kadry z reprezentacją Rumunii. Takiej widowni nie miała żadna inna impreza organizowana na stadionie Wisły Płock.
Budowa stadionu przy ulicy Łukasiewicza 34 trwała pięć lat. Inwestycją zajmowały się ówczesne Mazowieckie Zakłady Rafineryjno-Petrochemiczne, późniejsza Petrochemia, po połączeniu z Centralą Przemysłu Naftowego przekształcona w Polski Koncern Naftowy Orlen. Obiekt został uroczyście otwarty 9 czerwca 1973 roku.
Stadion służył początkowo nie tylko piłkarzom nożnym, ale również ręcznym, a także lekkoatletom i przedstawicielom innych dyscyplin, które działały pod szyldem Wisły Płock.
Pierwotnie stadion był obiektem wielofunkcyjnym, na którym swoje zawody rozgrywali, poza piłkarzami, także szczypiorniści, lekkoatleci oraz przedstawiciele innych dyscyplin zrzeszonych w Wiśle Płock.
W 1976 roku na stadionie odbywały się centralne dożynki obserwowane przez 20 tysięcy ludzi. Z tej okazji oddana została do użytku zadaszona trybuna honorowa.
11 czerwca 1991 roku na płycie stadionu przy ul. Łukasiewicza wylądował śmigłowiec z papieżem Janem Pawłem II. Ojciec święty przed mszą świętą odpoczywał w pomieszczeniach przy bramie wjazdowej, które od tego czasu nazywane są „papieżówką”.
W 1994 roku mecz z Szombierkami Bytom, po którym ówczesna Petrochemia po raz pierwszy awansowała do ekstraklasy, oglądało 19 tysięcy ludzi. To „ligowy” rekord stadionu.
W 1996 roku stadion doczekał się modernizacji – drewniane ławki zastąpione zostały plastikowymi siedzeniami. Niestety, nie wykorzystano wówczas okazji do przeprofilowania trybun i likwidacji bieżni, co uczyniłoby obiekt bardziej „piłkarskim”. W 1999 roku została zamontowana elektroniczna tablica wyników, a rok później – sztuczne oświetlenie (w tym czasie najmocniejsze na polskich stadionach ligowych).
Po przebudowie na stadionie Wisły reprezentacja Polski grała z Serbią i USA. Oba mecze obejrzało 10,5 tysiąca widzów (czyli komplet, bo pojemność to 10,9 tys, ale powiększone były sektory buforowe).
10 kwietnia 2004 roku ligowy mecz Wisła Płock – Wisła Kraków obejrzało prawie 10,9 tysiąca ludzi. Podobnie było podczas finału Pucharu Polski (Wisła – Zagłębie Lubin) 3 maja 2006 roku i na ligowych meczach z Legią Warszawa 18 października 2003 roku i 12 czerwca 2005 r.
Wisła grała na Łukasiewicza 34 w Pucharze UEFA – z FK Ventspils, Grashopper Zurych i Czernomorcem Odessa. Tu również swe mecze eliminacji Ligi Mistrzów i Pucharu UEFA rozgrywała Polonia Warszawa. Pojedynek „Czarnych Koszul” z Panathinaikosem Ateny toczył się przy komplecie publiczności.
W 1994 roku Legia Warszawa zagrała w Płocku z Łódzkim Klubem Sportowym mecz o Superpuchar Polski. Sześć lat później na płockim stadionie o to samo trofeum walczyły Lech Poznań i Jagiellonia Białystok.
Na stadionie przy Łukasiewicza 34, który od 31 marca nosi imię Kazimierza Górskiego, odbywały się również Dni Chemika, koncerty Brainstorm, Wilków, czy Maanamu oraz zawody Drift Masters.
W 2002 roku powstało boisko ze sztuczną nawierzchnią, a trzy lata później za południową bramką stanął nowy budynek klubowy z szatniami. Rok 2006 zapisał się w annałach dzięki zamontowaniu ogrzewania boiska. W kolejnym roku PKN Orlen przekazał obiekty klubowe we władanie miasta. Rok temu – dzięki Budżetowi Obywatelskiemu Płocka – wybudowane zostały boiska kryte halą pneumatyczną. A kilka miesięcy temu stara tablica wyników została zastąpiona nowoczesnym ekranem ledowym.
Główne boisko stadiony im. Kazimierza Górskiego (z podgrzewaną płytą) ma 105 na 68 metrów, wyposażone jest w sztuczne oświetlenie o mocy 1800 LUX i elektroniczną tablicę wyników. Obiekt posiada nowoczesny monitoring stacjonarny, zaplecze techniczne, telewizyjne, gastronomiczne, sanitarne i parkingowe.
Dziesięć sektorów trybun pomieścić może 10978 kibiców (w tym 800 – sektor gości). Większość miejsc to odkryte siedziska z oparciami – 9900, trybuna kryta zapewnia miejsca dla 988 osób. W 12 specjalnych boksach pracować może 50 dziennikarzy. Są również oddzielne kabiny dla radia i telewizji oraz sala, w której odbywają się konferencje prasowe.
Przy budynku głównym znajduje się wjazd dla wózków inwalidzkich, a w budynku klubowym – winda dla osób mających trudności z samodzielnym poruszaniem się. Warto dodać, że stadion Wisły był jednym z pierwszych w Polsce obiektów sportowych wyposażonych w tego typu udogodnienia.
Mająca ekstraklasowe aspiracje Wisła zasługuje jednak naszym zdaniem na nowocześniejszy obiekt. Dlaczego warto myśleć o tego typu inwestycji, skoro obecnie mecze rozgrywane przez podopiecznych trenera Marcina Kaczmarka obserwuje nie więcej niż 4-5 tysięcy kibiców – o tym już niebawem.
