Czy nalewając paliwo do baku, zastanawiacie się, skąd odmierzacz na stacji paliw „wie”, że wlał już odpowiednią ilość paliwa? Ważąc w sklepie towar, myślicie o tym, że waga może być niedokładna, a kupionego produktu może być mniej lub więcej? Przykłady z codziennego życia dotyczące miar i pomiarów można mnożyć, towarzyszą nam bowiem, przez 24 godziny na dobę. I pewnie mało kto wie, że Urząd, który czuwa nad tym, aby wszystko się zgadzało, kończy właśnie 100 lat!
Tradycje płockiej służby miar sięgają bardzo odległych czasów, czyli początków państwa polskiego. Jednym z najstarszych w Polsce materialnych zabytków związanych z mierzeniem, jest płaskorzeźba przedstawiająca scenę ważenia kruszcu, umieszczona na słynnych brązowych Drzwiach Płockich z 1154 roku w naszej katedrze. Statuty i dokumenty lokacyjne wymieniają pręt, łokcie włóki, jako stosowane wówczas na tym terenie miary.
W ciągu wieków podejmowano na Mazowszu liczne próby uporządkowania ogromnej różnorodności miar. W roku 1492 na wieży płockiego zamku został zainstalowany jeden z pierwszych zegarów, a w roku 1532 wydano statut regulujący sprawy miar na Ziemi Płockiej.
22 kwietnia 1916 roku założono w Warszawie – wg struktury administracji pruskiej – Urząd Miar miasta stołecznego Warszawy, którym kierował Zdzisław Rauszer, jego współpracownikami byli: Bolesław Janczewski, Stanisław Zarzycki, Józef Gelbardt i Tadeusz Smoleński. Urząd przetrwał do roku 1918, dając podwaliny Głównemu Urzędowi Miar w Warszawie i Warszawskiemu Okręgowi Legalizacji Narzędzi Pomiarowych.
Po zakończeniu I wojny światowej urząd zmienił nazwę na Warszawski Okręgowy Urząd Miar, któremu podlegało 9 Miejscowych Urzędów Miar: dwa w Warszawie, następnie w Łodzi, Piotrkowie, Kaliszu, Płocku, Włocławku, Białymstoku i Siedlcach. W roku 1919 r. ustawą sejmową odrodzonego Państwa Polskiego powołano Województwo Warszawskie, a Płock zyskał rangę miasta powiatowego. Od pierwszej chwili swego istnienia urząd i jego delegatury czynnie włączyły się w dzieło porządkowania miar odziedziczonych po zaborcach.
Podjęcie decyzji w dniu 1 grudnia 1959 roku przez ówczesne władze o lokalizacji w Płocku dwóch gigantów petrochemicznych, czyli Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych (dziś PKN Orlen) oraz Przedsiębiorstwa Eksploatacji Rurociągów Naftowych (PERN) na dziesięciolecia w znaczący sposób sprofilowały charakter działalności urzędu.
Na początku lat 60-tych XX w. wykonano pierwszą w historii urzędu legalizacja zbiornika pomiarowego wielkopojemnościowego w nowo uruchomionej Petrochemii w Płocku. Był to zbiornik pomiarowy o pojemności 10 tys. metrów sześciennych. Pierwszym metrologiem, który wykonał legalizację tego zbiornika był Wojciech Sokołowski, późniejszy naczelnik płockiego urzędu (1994 – 2009). Wraz ze zmianą podziału administracyjnego kraju – 1 stycznia 1999 r. – płocki urząd powrócił do swojego pierwotnego okręgu, wchodząc w skład Okręgowego Urzędu Miar w Warszawie.
W obecnej strukturze w Polsce istnieje 10 okręgowych urzędów miar. Urzędy okręgowe posiadają swoje wydziały zamiejscowe w różnych miastach. Płocki urząd funkcjonuje w nowej strukturze administracji jako Wydział Zamiejscowy Okręgowego Urzędu Miar w Warszawie. Pracownicy urzędu w Płocku legalizują i wzorcują przyrządy pomiarowe na terenie 12 powiatów. Legalizowane i wzorcowane są: wagi, odważniki, taksometry, odmierzacze paliw ciekłych i gazu na terenie stacji paliw, instalacje pomiarowe i zbiorniki pomiarowe.
Marek Łada Naczelnik Urzędu w Płocku.
