Dziś przyciąga uwagę przechodniów elegancką elewacją i wzbudza ciekawość. Chodzi o budynek położony u zbiegu ulicy Tumskiej z ulicą Kościuszki, czyli tzw. Dziekankę, która całymi latami straszyła – w dosłownym tego słowa znaczeniu. W tej chwili kamienica stała się wizytówką tego miejsca.
Kolejnej płockiej kamienicy przywrócono świetność i blask. To, że rewitalizacja naszej starówki postępuje, to chyba wie każdy płocczanin. Po wielu remontach i metamorfozach starych obiektów, przyszedł czas, aby mieszkańcy dostrzegli urok kamienicy, która znajduje się pod adresem Kościuszki 1.
Płocczanie bywający na uroczystościach miejskich, które odbywają się przy Płycie Nieznanego Żołnierza, wiedzą, jak budynek szpecił wydźwięk podniosłych obchodów. Wielu z niedowierzaniem pytało: czy to musi tak straszyć? Nie lepiej to zburzyć? Otóż, nowy właściciel budynku dostrzegł w nim potencjał.
Obiekt z dnia na dzień pięknieje i w środku i na zewnątrz. Jak budynek będzie urządzony w środku? Na zaspokojenie ciekawości, trzeba będzie jeszcze trochę poczekać. Póki co praca w nim wre. Jak się nieoficjalnie dowiedzieliśmy, po remoncie w Dziekance znajdzie się hotel i restauracja. Będzie też zagospodarowana piwnica, która stanowi dużą część remontowanego budynku.
Trochę historii
„Płocka Dziekanka, została wzniesiona pomiędzy 1806 a 1826 rokiem, w stylu klasycystycznym. To obiekt murowany z cegły, tynkowany z zewnątrz i wewnątrz, na rzucie zbliżonym do kwadratu, podpiwniczony, jednopiętrowy, przekryty dachem wielospadowym, z poddaszem nieużytkowym. Pomiędzy rokiem 1826 a 1842 został rozbudowany o oficynę. To jeden z najcenniejszych klasycystycznych zabytków Płocka. Dziekanka została zaprojektowana i zbudowana przez Ludwika Mahna – urbanistę, architekta, inspektora budowlanego, pełniącego ważne stanowiska urzędnicze. Dziekanka była siedzibą loży masońskich, a po ich likwidacji w 1821 roku – Resursy Obywatelskiej. W wyniku zmian własnościowych, od 1876 posesję posiadał Mosiek Moryc Lewensztej, który otworzył w budynku sławny Skład Win. Jego spadkobiercy prowadzili tu w latach 20. XX wieku Zakład Win, Spirytualii i Towarów Kolonialnych Józefa Leśniewskiego.
W roku 1952 parter Dziekanki został adaptowany na restaurację „Pod Strzechą”, w której bywał Władysław Broniewski. W roku 1996, ze względu na zagrożenie katastrofą budowlaną, obiekt została wyłączona z użytkowania. Istotnym walorem zabytku, oprócz jego wartości niematerialnych (siedziba loży masońskich, sławne sklepy i lokale gastronomiczne, obiekt związany z ważnymi dla Płocka i kraju osobistościami – Ludwik Mahn, Władysław Broniewski) jest fakt, że jest on autentyczny. Tym samym obiekt posiada wyjątkowe wartości historyczne, artystyczne i kulturowe dla mieszkańców województwa mazowieckiego.
Położony jest w newralgicznym rejonie miasta historycznego – stanowi narożnik ulicy Tumskiej – głównej ulicy miasta klasycystycznego oraz Placu Narutowicza – dawnego centrum pierwszego średniowiecznego miasta lokacyjnego, „przedsionka” Wzgórza Tumskiego, objętego procedurą wpisu na listę Pomników Historii. W związku z tym stanowi element jednego z najważniejszych rejonów przestrzeni publicznej Płocka, mającego kolosalne znaczenie dla turystyki i jego stan techniczny oraz wygląd jest bardzo ważny” – czytamy w opisie budynku.
Fot. Dziennik Płocki.