Zapraszamy do Muzeum Żydów Mazowieckich na święto Tu Bi Szwat oraz na wykład Eleonory Bergman.
Z okazji Tu Bi Szwat, czyli Nowego Roku Drzew, 16 stycznia w Muzeum Żydów Mazowieckich, będącym oddziałem Muzeum Mazowieckiego w Płocku, będzie się można poczęstować jabłkami. Według tradycji żydowskiej, właśnie w to święto w uśpionych na zimę drzewach owocowych zaczynają krążyć życiodajne soki. Ma to zwiastować zbliżającą się wiosnę – co tym bardziej można poczuć w obliczu obecnej łagodnej zimy. Tu Bi Szwat to także przypomnienie o szacunku do drzew i podziękowanie za to, że obdarzają one ludzi różnymi rodzajami owoców. Z tą myślą tego dnia w Izraelu dzieci i młodzież sadzą drzewa.
Przyjęło się, że w Tu Bi Szwat spożywa się m.in. banany, daktyle, oliwki czy jabłka. – Z uwagi na szerokość geograficzną, w której się znajdujemy, w Muzeum Żydów Mazowieckich w to święto postanowiliśmy podzielić się właśnie jabłkami – mówi Beata Kamińska z Muzeum Mazowieckiego. – Zaś już we własnym zakresie tego dnia można wypić cztery kieliszki wina. W pierwszym kieliszku znajduje się się wino białe symbolizujące zimę, podczas której przyroda pogrążona jest we śnie. W drugim jest białe wino lekko zabarwione czerwonym, co nawiązuje do początku wiosny i budzenia się roślin z zimowego snu. W kieliszku trzecim jest wino czerwone z niewielkim dodatkiem białego – oznacza to wiosnę w całej swojej krasie. Wreszcie czwarty kieliszek zawiera samo wino czerwone symbolizujące pełnię lata – dodaje.
Hag Tu Bi Szwat Sameach – Wesołego święta Tu Bi Szwat!
Ponadto dziś w Muzeum Żydów Mazowieckich dr Eleonora Bergman przedstawi wykład zatytułowany „Synagoga jako centrum żydowskiego życia religijnego i społecznego”.
Dr Eleonora Bergman pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym od 1991 r., w latach 2007-2011 była dyrektorem tej instytucji. Od lat 80 – tych minionego wieku zajmuje się zabytkami kultury żydowskiej, ich historią i dokumentacją. Napisała na ten temat kilka książek i kilkadziesiąt artykułów.
Dr Eleonora Bergman podkreśla, że synagoga jest miejscem zgromadzenia, nauki i modlitwy. – To oznacza, że służy grupie ludzi – gminie żydowskiej albo mniejszej lub większej kongregacji – na wiele różnych sposobów. Przestrzeń synagogi i jej formy są istotne w takiej mierze, w jakiej służą tym frakcjom – mówi Bergman. Podczas wykładu będzie chciała pokazać, jak to wszystko zmieniało się przez wieki, w zależności od statusu ludności żydowskiej i jej rozsiedlenia, przede wszystkim na ziemiach polskich.