Pantery śnieżne, których wybieg sąsiaduje z wybiegiem tygrysów syberyjskich, postanowiły nie być gorsze i również u nich pojawiło się potomstwo – informuje Miejski Ogród Zoologiczny w Płocku. Samica Basira i samiec Dexter doczekali się potomstwa. Są to bliźniaki płci męskiej. – Trzeba uzbroić się jednak w cierpliwość gdyż w pierwszych tygodniach życia kocie maleństwa najwięcej czasu spędzają śpiąc i ssąc mleko matki – wyjaśnia Magdalena Kowalkowska z płockiego zoo.
Zwiedzający z pewnością widywali przytulone zwierzęta, które zapałały do siebie ogromną sympatią od momentu gdy połączono je w Płocku w 2019 roku. Po dokładnie dwóch latach w zoo jest owoc tej miłości w postaci przepięknych bliźniaczych kociąt płci męskiej. Maleństwa mają obecnie 6 tygodni i zaczynają wychodzić na zewnątrz. Podobnie, jak u tygrysów, pierwszy okres spędziły wyłącznie z matką w specjalnie przygotowanym kotniku.
Już niebawem goście płockiego ZOO będą mieli nie lada atrakcję, gdyż na sąsiadujących ze sobą wybiegach panter i tygrysów, można będzie oglądać 4 młode kociaki, które w okresie dorastania są bardzo aktywne i skore do zabawy.
Pantera śnieżna, zwana też irbisem lub lampartem śnieżnym, jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej tajemniczych kotów. Gatunek objęty jest Europejskim Programem Hodowli Gatunków Zagrożonych Wyginięciem EEP. Dokładną liczebność panter trudno oszacować, ale według Czerwonej Listy IUCN w naturze żyje prawdopodobnie tylko 4000 – 5000 osobników. Irbisy zamieszkują Himalaje, Wyżynę Tybetańską i górskie pasma środkowej Azji. Latem spotykane są na wysokości 1800 – 6000 m n.p.m., w zimie schodzą nieco niżej na wysokość około 1500 m n.p.m.
Po ciąży trwającej 90-110 dni samica rodzi 1-5 młodych. Matka karmi dzieci mlekiem przez 3-4 miesiące. Młode pozostają z nią przez pierwszy rok życia. W hodowli żyją około 20 lat, w naturze 10 – 12 lat.
Pantera śnieżna to mistrz kamuflażu. Długie, gęste, jasnoszare futro z ciemnymi plamami, zapewnia jej znakomite ukrycie się w środowisku, a jednocześnie jest jedną z cech przystosowujących ją do życia w zimnym górskim klimacie. Inne cechy adaptacyjne to krępa budowa ciała i małe uszy, co w znacznym stopniu ogranicza straty ciepła. Szerokie łapy i gruby, pokryty gęstym futrem ogon o długości 80-100 cm (prawie tyle co głowa i tułów razem), ułatwiają zwierzęciu utrzymanie równowagi na stromych zboczach skalnych. Irbis ma wyjątkową zdolność skakania na duże odległości i wspinania się. Podczas odpoczynku często owija ogon wokół ciała, aby zatrzymać ciepło.
W poszukiwaniu pokarmu pantera śnieżna przemierza terytorium po stałych ścieżkach. Jest aktywna w ciągu dnia. Zwykle poluje na górskie ssaki kopytne (koziorożce, nahury, tary, gorale, serau, piżmowce, dziki), także świstaki, ptaki i inne małe kręgowce, czasami jej łupem padają zwierzęta domowe.
W Europie pantery śnieżne hoduje 86 ogrodów zoologicznych, ale w ciągu ostatnich 12 miesięcy urodziło się jedynie 18 osobników w 7 placówkach. Ogród Zoologiczny w Płocku uczestniczy w ochronie pantery śnieżnej w środowisku naturalnym.
Fot. Małgorzata Trzcińska